Jeńcy obozu w Starobielsku
związani z 20 Pułkiem Piechoty Ziemi Krakowskiej, zamordowani w Charkowie wiosną 1940 roku

 

Kapitan piechoty w stanie spoczynku Franciszek BAŁKA (1889-1940)

Pochodził z Kadobnej w powiecie kałuskim. W latach 1914–1915 służył w armii austriackiej, dostał się do niewoli rosyjskiej w której był przetrzymywany przez trzy lata (1915–1918). W Wojsku Polskim od 1918 roku jako podporucznik. Uczestnik wojny bolszewickiej w latach 1919–1920. Służył  w 15. pułku piechoty, 20. pułku piechoty, 61. pułku piechoty, 62. pułku piechoty, Komendzie Garnizonu Bydgoszcz, Korpusie Kadetów nr 1 i Szkole Podoficerskiej dla Małoletnich w Koninie.

Od 1935 w stanie spoczynku, przydzielony do 62. pułku piechoty. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Tadeusz Kazimierz BARAŃSKI (1909-1940)

Pochodził z Przemyśla. Absolwent Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Przemyślu (1928) i BPRPiech. nr 7a (1932). Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem 1 I 1935. Przydzielony na praktykę do 20. pułku piechoty, następnie do 17. pułku piechoty, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy jako dowódca plutonu. Nauczyciel szkoły powszechnej.

 

Podporucznik intendentury rezerwy Bolesław Tadeusz BERBEKA (1913-1940)

Pochodził z Dąbrowy Tarnowskiej. Absolwent Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego w Tarnowie (1933) i dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 20. pułku piechoty i 16. pułku piechoty (1934). Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 stycznia 1936 roku. Przydzielony do 16. pułku piechoty, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy jako dowódca plutonu. W 1939 roku przeniesiony do korpusu oficerów intendentury. Urzędnik.

 

Porucznik intendentury rezerwy Józef Stanisław BIELEC (1899-1940)

Pochodził ze Stanisławowa. Doktor prawa po studiach na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik wojny w latach 1918–1920 w szeregach 37 pułku piechoty, ranny.

Od 1921 w rezerwie, przydzielony do 20 pułku piechoty. Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 lipca 1925 roku. Naczelnik Wydziału Prawnego Państwowego Banku Rolnego, Oddziału

w Katowicach. Komendant Chorągwi Śląskiej Związku Harcerstwa Polskiego.

 

Porucznik piechoty rezerwy Stanisław Rudolf CAGASZEK (1907-1940)

Pochodził z Krakowa, gdzie ukończył gimnazjum (1928) i BPRPiech. nr 5 (1929). Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 stycznia 1932 roku. Wcielony do 20 pułku piechoty, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy w latach 1933 i 1937 jako oficer żywnościowy. Urzędnik.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Marian Kazimierz CZERNICKI (1907-1940)

Pochodził z Niżniowa w powiecie tłumackim. Absolwent Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 (1931) i Akademii Górniczej w Krakowie (1935). Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 stycznia 1934 roku. Przydzielony do 12 pułku piechoty , w którym odbywał ćwiczenia rezerwy jako dowódca plutonu. Później w 20 pułku piechoty. Inżynier górnik, pracownik Kamieniołomów Granitu „Klesów”.

 

Major piechoty w stanie spoczynku Józef Eugeniusz GERONIS de LIBUSCHIN (1894-1940)

Pochodził z Kosowa w Małopolsce. Absolwent seminarium nauczycielskiego.

W Wojsku Polskim od 1918 roku w 1 batalionie strzelców. Uczestnik walk 1919–1920 jako dowódca 6 batalionu 20 pułku piechoty, ciężko ranny w bitwie pod Brodami. Przydzielony następnie do 75 pułku piechoty, w 1935 roku przeniesiony w stan spoczynku. Major ze starszeństwem 1 stycznia 1929 roku. Kierownik szkoły powszechnej.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Józef Marian GIZA (1911-1940)

Pochodził z Krakowa. Absolwent Szkoły Ekonomiczno-Handlowej w Krakowie

(1930) i dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 19 pułku piechoty (1933). Odbył ćwiczenia rezerwy w 40 pułku piechoty (1934, 1935) oraz w 20 pułku piechoty (1937/1938). Urzędnik.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Henryk Wilhelm HIMMEL (1904-1940)

Pochodził z Łodzi. Służył w 1 kompanii 39 pułku piechoty. Ukończył Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty nr 8 w Grudziądzu (1930). Odbył ćwiczenia rezerwy w 4 pułku piechoty Legionów (1932) i 20 pułku piechoty

(1934, 1936).

Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 września 1930 roku. Przydzielony do 20 pułku piechoty.

 

Porucznik audytor rezerwy Zdzisław HOFFMANN (1912-1940)

Pochodził z Żerkowa w powiecie jarocińskim. Absolwent prawa na Uniwersytecie Poznańskim i Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty (1934). W 1936 powołany do służby czynnej w 20 pułku piechoty. Następnie przydzielony do Wojskowego Sądu Okręgu nr V (1937), potem do Wojskowej Prokuratury Okręgowej nr VI jako asystent (1938).

 

 

 

 

 

Porucznik administracji w stanie spoczynku Rafał JARECKI (1889-1940)

Pochodził z Wielkanocy w powiecie miechowskim. Od 1918 podoficer rachunkowy 20 pułku piechoty. W 1928 roku w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej przy Dowództwie Okręgu Korpusu V. W 1929 roku przeniesiony w stan spoczynku. Przynależny ewidencyjnie do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto.

Odznaczony Krzyżem Zasługi.

 

Porucznik artylerii w stanie spoczynku Kazimierz Jan KASZEWSKI (1898-1940)

Pochodził z Radomia. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty (1919) i licznych kursów wojskowych. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, przebywał w niewoli. Od 1920 służył w 20 pułku piechoty i 74 pułku piechoty oraz w 7pułku artylerii polowej, 4 pułku artylerii ciężkiej i 7 pułku artylerii lekkiej jako dowódca baterii (1932).

Mianowany porucznikiem w 1923 ze starszeństwem od 1 I 1921. Po przeniesieniu w stan spoczynku, w oficerskiej kadrze Okręgu Korpusu IV. Odznaczony Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Nauczyciel.

 

Porucznik piechoty rezerwy Antoni Paweł KLIMASZEWSKI (1898-1940)

Pochodził z Wólki. Ukończył szkołę realną, studiował na Politechnice Warszawskiej. W Wojsku Polskim od 1918 w 31. pułku piechoty i 20 pułku piechoty oraz jako instruktor na obozie ćwiczebnym 6 Dywizji Piechoty. Mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem 1 II 1921.

Odbył ćwiczenia rezerwy w 20 pułku piechoty (1927, 1929). W 1939 przeniesiony z 71 pułku piechoty do kadry oficerskiej Okręgu Korpusu I.

 

Major piechoty w stanie spoczynku Karol KRZETUSKI (1869-1940)

Pochodził z Brodów. Od 1889 w armii austriackiej. Członek „Sokoła”, współorganizator Polskiej Siły Zbrojnej. Od 1918 w Wojsku Polskim w 5 pułku piechoty Legionów, potem w 20 pułku piechoty. Od 1929

w stanie spoczynku. Absolwent Uniwersytetu Wiedeńskiego, doktor praw, wykładowca ekonomii w Wyższej Szkole Handlowej w Krakowie, współzałożyciel Stronnictwa Demokratycznego.

 

 

 

Podporucznik piechoty rezerwy Jan KWIATEK (1910-1940)

Pochodził z Milanowa w województwie lubelskim. Absolwent gimnazjum w Radzyniu Podlaskim, Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 (1931) i dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 20 pułku piechoty (1935). Odbył ćwiczenia rezerwy w 20 pułku piechoty (1936) i 41 pułku piechoty jako dowódca plutonu (1938/39).

 

Podporucznik piechoty rezerwy Wiktor LEŚKO (1899-1940)

Pochodził z Prądnika Białego w powiecie krakowskim. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył szkołę wojskową w Quintin we Francji, żołnierz Armii gen. Hallera. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w szeregach 144 pułku piechoty. Od 1924 w rezerwie.

Odbył ćwiczenia rezerwy w 20 pułku piechoty (1931, 1932). W 1934 przydzielony do 39 pułku piechoty, a w 1939 do Okręgu Korpusu nr V.

Doktor praw, sędzia grodzki.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Stanisław Marek LISOWSKI (1900-1940)

Pochodził z Krakowa. Członek „Sokoła”. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik wojny 1920 roku w szeregach 11 pułku piechoty. Od 1927 roku w rezerwie. Odbył ćwiczenia rezerwy w 20 pułku piechoty (1935) jako dowódca kompanii. Księgarz.

 

Podporucznik służby zdrowia rezerwy Jan MAKAREWICZ (1906-1940)

Pochodził z Kijowa. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego (1931) i Szkoły Podchorążych Sanitarnych (1932). Przydzielony do 20 pułku piechoty. Odbył ćwiczenia rezerwy w1 pułku strzelców podhalańskich (1938/39).W1938 roku przydzielony do kadry 5 Szpitala Okręgowego. Doktor medycyny.

 

Porucznik audytor Wacław Józef MAKARSKI (1909-1940)

Pochodził z Zakliczyna w województwie krakowskie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego i dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 20 pułku piechoty. Odbył ćwiczenia rezerwy w 28 pułku piechoty (1936). Następnie powołany do służby czynnej w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr III oraz jako asystent w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej nr III w Wilnie.

 

 

 

 

Podporucznik piechoty rezerwy Józef MARKIEL (1907-1940)

Pochodził z Orłowej na Śląsku Cieszyńskim. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego i Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty (1932), przydzielony do 20 pułku piechoty. Odbył ćwiczenia rezerwy w 4 pułku strzelców podhalańskich (1938) jako dowódca plutonu. Doktor praw, sędzia Sądu Powiatowego w Jabłonkowie.

 

Major piechoty Andrzej Józef MIKA (1898-1940)

Pochodził z Kołaczyc w powiecie jasielskim. W Wojsku Polskim od 1919 roku. Uczestnik wojny 1919–1921w szeregach 20 pułku piechoty, 1 pułku wojsk kolejowych oraz w pociągach pancernych „Wilk” i „Groźny”.

Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie, służył w 45 pułku piechoty. Od 1924 w 3 batalionie Korpusu Ochrony Pogranicza i 10 pułku piechoty,

od 1937 w Ośrodku Wyszkolenia Rezerwy Piechoty w Różanie. W 1939 dowódca II baonu 115 pułku piechoty rezerwy.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

 

Kapitan piechoty Antoni MULIŃSKI (1897-1940)

Pochodził z Kołaczyc w powiecie jasielskim. Absolwent gimnazjum i austriackiej szkoły oficerskiej w Opawie. Podczas I wojny światowej w armii austriackiej, dostał się do niewoli rosyjskiej. W Wojsku Polskim od 1919 roku. Pełnił służbę w 20 pułku piechoty i 42 pułku piechoty. Awansowany do

stopnia kapitana ze starszeństwem od 1 I 1931.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

 

 

Kapitan służby zdrowia rezerwy Tadeusz Jan NODZYŃSKI (1898-1940)

Pochodził z Bochni. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Nor”. Absolwent Gimnazjum Państwowego w Bochni (1916), Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego (1925) i dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 20 pułku piechoty. W Wojsku Polskim od 1918 roku, uczestnik wojny polsko – bolszewickiej w szeregach 3 pułku artylerii polowej. W1939 roku zmobilizowany jako komendant szpitala polowego w Przemyślu. Doktor medycyny, ordynator oddziału otolaryngologicznego Szpitala im. Gabriela Narutowicza w Krakowie.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

 

 

 

Porucznik piechoty rezerwy Teofil Karol NOWICKI (1902-1940)

Pochodził z Nowego Sącza. Absolwent Gimnazjum Państwowego w Rzeszowie (1920) i Akademii Górniczej (1928). Ukończył kurs podoficerski w Polskiej Organizacji Wojskowej. W Wojsku Polskim od 1918 roku (1 pułk piechoty Ziemi Rzeszowskiej). Uczestnik wojny polsko – bolszewickiej. Od XII 1920 w rezerwie. Odbył ćwiczenia rezerwy w 20 pułku piechoty i Centralnej Szkoły Strzelań (1929, 1930). Mianowany podporucznikiem rezerwy ze

Starszeństwem od 1 VII 1925, przydzielony do 20 pułku piechoty.

Inżynier górnik.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Tadeusz OĆWIEJA (1912-1940)

Pochodził ze Skołoszowa. Absolwent Gimnazjum Państwowego w Przemyślu (1931), dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 4 pułku piechoty Legionów i Wyższej Szkoły Handlowej w Krakowie. Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 I 1936. Przydzielony do 3 pułku piechoty Legionów, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy jako dowódca plutonu; ostatnio w 20 pułku piechoty.

Prawnik zatrudniony w Ubezpieczalni Społecznej w Olkuszu.

 

 

 

Kapitan piechoty Przemysław Tadeusz ORCZYKOWSKI (1905-1940)

Pochodził z Krakowa. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego

w Liskowie, Szkoły Podchorążych (1926) i Oficerskiej Szkoły Piechoty (1928). Od 1928 roku pełnił służbę w 20 pułku piechoty. W 1939 dowódca 2 kompanii ckm w 4 pułku piechoty Legionów.

 

Major piechoty w stanie spoczynku Józef Władysław PIĄTKOWSKI (1883-1940)

Pochodził z Nowego Wiśnicza. Członek Związku Strzeleckiego.

Służył w armii austriackiej, w latach 1915–1918 w niewoli rosyjskiej.

W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik wojny 1918–1921, ranny. Po wojnie w 20 pułku piechoty i 11 pułku piechoty. W 1929 przeniesiony w stan spoczynku, przydzielony do Okręgu Korpusu nr V.

Odznaczony Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

Porucznik piechoty rezerwy Karol Ludwik PIOTROWICZ (1901-1940)

Pochodził z Bochni. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik wojny 1918–1921 w szeregach 44 pułku piechoty, 123 pułku piechoty i 31 pułku piechoty. Przeniesiony do rezerwy, ukończył Uniwersytet Jagielloński i Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty. Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 IX 1929. Przydzielony do 20 pułku piechoty.

Odznaczony Krzyżem Walecznych. Doktor filozofii, dyrektor Biblioteki

Polskiej Akademii Umiejętności, członek Zarządu Głównego Towarzystwa Historycznego.

 

 

Porucznik piechoty rezerwy Bogdan PROKOPCZYC (1895-1940)

Pochodził ze Szczerca w powiecie lwowskim. W latach 1915–1918 służył w armii austriackiej. W Wojsku Polskim od 1918 jako ochotnik. Uczestnik wojny 1918–1921 w Batalionie Ziemi Gródeckiej. Mianowany porucznikiem ze starszeństwem od 1VI 1919. Od 1922 roku w rezerwie. Przydzielony

do 83 pułku piechoty, następnie do 20 pułku piechoty. Przydział mobilizacyjny – 40 pułk piechoty. Urzędnik Banku Polskiego, zamieszkały we Lwowie.

 

Kapitan piechoty w stanie spoczynku Tadeusz Leon PSZONCZAK (1893-1940)

Pochodził z Lwowa. Członek Związku Strzeleckiego, żołnierz Legionów Polskich. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik wojny 1918–1921 w szeregach 4 pułku piechoty Legionów. Po wojnie służył w Dowództwie Okręgu Generalnego Kielce, 3 pułku piechoty Legionów, 15 pułku piechoty, 20 pułku piechoty jako adiutant pułku i dowódca kompanii. Od 1937 w Komendzie Miasta Kraków jako referent.

Odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 klasy, Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

 

Podporucznik taborów rezerwy Tadeusz Jerzy RAMZA (1901-1940)

Pochodził z Krakowa. W Wojsku Polskim od 1918 roku jako ochotnik. Uczestnik wojny 1918–1921 w pociągu pancernym „Smok” i w 6 pułku artylerii ciężkiej. Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie. Mianowany

podporucznikiem ze starszeństwem od 8 VII 1922. Od 1922 w rezerwie. Przydzielony do 20 pułku piechoty, następnie do 5 dywizjonu taborów, w których odbywał ćwiczenia rezerwy. Przydział mobilizacyjny – 10 dywizjon

taborów. Inżynier górnik, starszy asystent Akademii Górniczej, następnie pracował w kopalni „Saturn” w Czeladzi.

 

Major dyplomowany kawalerii Mikołaj RODZIEWICZ (1901-1940)

Pochodził z Janczync na Podolu. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. W Wojsku Polskim od 1919 roku. Uczestnik wojny 1919–1921 w szeregach III Brygady Jazdy i 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii. Następnie służył w 5 pułku artylerii ciężkiej, Oddziale II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, 8 pułku ułanów, 20 pułku piechoty, Dowództwie Okręgu Korpusu nr III, Brygadzie Kawalerii w Poznaniu oraz w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Ukończył Wyższą Szkołę Wojskową (1932). W 1939 szef sztabu obrony Twierdzy Brześć, potem w 8 pułku ułanów. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

 

 

Porucznik piechoty rezerwy Teofil ROSÓŁ (1904-1940)

Pochodził z Książniczek w powiecie miechowskim. Absolwent Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie (1928) i Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 (1929). Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 I 1932. Przydzielony do 20 pułku piechoty, następnie do 4 pułku piechoty Legionów, w których odbywał ćwiczenia rezerwy jako dowódca plutonu. Nauczyciel.

 

Kapitan intendentury Stanisław SKRZYMOWSKI (1894-1940)

Pochodził z Koziczynka w powiecie radzyńskim. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik wojny 1918–1921 w szeregach 20 pułku piechoty oraz Grupy Operacyjnej generała Mokrzyckiego. Po wojnie służył w 1 dywizjonie żandarmerii, Korpusie Kadetów nr 1 jako oficer gospodarczy, 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury jako referent, w Kierownictwie Centrum Zaopatrzenia Intendentury, Składnicy Materiałów Intendentury nr 1 i Ministerstwie Spraw Wojskowych. Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Edward Antoni SKUCHA (1911-1940)

Pochodził z Łaganowa w powiecie miechowskim. Absolwent gimnazjum w Krakowie i dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 20 pułku piechoty (1935). Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od 1 I 1938. Przydzielony do 20 pułku piechoty, następnie do 86 pułku piechoty, w których odbywał ćwiczenia rezerwy. W 1939 w kadrze zapasowej piechoty Grodno. Ukończył Wydział Matematyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracownik Dyrekcji Lasów Państwowych w Warszawie.

 

 

 

Porucznik administracji sanitarnej rezerwy Marian WAJDA (1894-1940)

Pochodził z Krakowa. W Wojsku Polskim od 1918 roku w 4 pułku piechoty Legionów, przeniesiony do 20 pułku piechoty. Od 1920 pełnił służbę w szpitalach wojskowych. W 1922 roku przydzielony do 5 batalionu sanitarnego. Porucznik ze starszeństwem od 1 VI 1919, po przeniesieniu do rezerwy przydzielony do kadry zapasowej 5 Szpitala Okręgowego. Przynależny ewidencyjnie do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto.

 

Kapitan piechoty Emeryk WILCZEK (1895-1940)

Pochodził z Kapišovej na Węgrzech. W latach 1914–1917 służył w armii austriackiej. Żołnierz I Korpusu Wschodniego. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Mianowany podporucznikiem w 1919 roku. Uczestnik wojny 1920 w szeregach Grupy pułkownika Rybaka. Następnie służył w 20 pułku piechoty,

16 pułku piechoty i 73 pułku piechoty. Od 1925 roku w 12 batalionie Korpusu Ochrony Pogranicza, od 1930 roku w 29 pułku piechoty jako oficer administracyjno-materiałowy.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

Podporucznik piechoty rezerwy Stanisław WOJTYGA (1893-1940)

Pochodził z Krakowa. Absolwent Szkoły Handlowej w Krakowie (1912). Żołnierz Legionów Polskich, w których ukończył Oficerską Szkołę Piechoty przy 5 pułku piechoty (1917).W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik

wojny 1918–1921 w szeregach 5 pułku piechoty Legionów. W 1922 zwolniony do rezerwy. Mianowany podporucznikiem w 1923 roku. Ćwiczenia rezerwy odbywał w 2 pułku piechoty Legionów, 16 pułku piechoty i 20 pułku piechoty. W 1939 roku przeniesiony z kadry Okręgu Korpusu nr V do kadry Okręgu Korpusu nr I.

Odznaczony Krzyżem Walecznych. Kupiec.

 

Podpułkownik piechoty w stanie spoczynku Stanisław WÓJCIK (1879-1940)

Pochodził ze Słocina w powiecie rzeszowskim. W latach 1901–1918 służył w armii austriackiej. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Uczestnik wojny 1918–1921 w szeregach 20 pułku piechoty oraz I powstania śląskiego. Po wojnie w 20 pułku piechoty jako dowódca batalionu, w 3 pułku strzelców podhalańskich i 21 Dywizji Piechoty Górskiej. W 1929 przeniesiony w stan spoczynku i przydzielony do Okręgu Korpusu nr V.

 

Kapitan administracji Teofil Wojciech ZIELIŃSKI (1895-1940)

Pochodził z Krakowa. Żołnierz 2 i 3 pułku piechoty Legionów Polskich. W Wojsku Polskim od 1919 roku. Uczestnik wojny 1919–1921 w szeregach 4 pułku piechoty Legionów i 54 pułku piechoty. Mianowany podporucznikiem w 1920 roku. Po wojnie służył w 20 pułku piechoty jako dowódca plutonu. Od 1929 w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty, od 1935 wykładowca historii wojskowości w Szkole Podchorążych Piechoty.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

 

 

 

 

BIBLIOGRAFIA:

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, red. J. Snitko-Rzeszut, Warszawa 2003.

 

Opracowanie:

Andrzej Gładysz